Ik ben al langer bezig met een zelfontwikkelingsreis en lees en luister veel over mindset, de wet van aantrekkingskracht en Human Design. Ik hou ervan om daarin ook echt dingen te ervaren, dus het leek me interessant om eens een stilte retraite te doen.
Wat gebeurt er in mij als je helemaal tien dagen stil bent, in jezelf?
Afgesloten van de wereld en van de normale verleidingen en afleidingen in je dagelijkse leven?

Ik besloot een stilte retraite te doen als start van mijn reis naar Mexico, om er dan ook echt helemaal de ruimte voor te hebben. Toen ik googelde op “silent retreat Mexico”, was tien dagen (Engels) eigenlijk de enige optie. Ze hadden ook Engelse retraites van drie dagen, maar niet in de periode dat ik er ruimte voor wilde maken. Ik dacht: Oei, tien dagen is wel heel lang… Maar ik dacht ook: Kom op Hannah, je houdt wel van een uitdaging! Drie dagen is zo eigenlijk net niet. Dan ben je net gewend en dan moet je alweer weg. Doe maar gewoon tien, dan kun je er helemaal induiken. Dus, hoppa, niet meer nadenken en boeken maar!

Accommodatie

De yoga/meditatieschool waar de retraite plaatsvond heet Hridaya Yoga en ligt in Mazunte, een klein plaatsje aan de Pacifische kust. Ze hebben overigens ook een locatie in Frankrijk, iets dichterbij huis. 😉

De school ligt op een heuvel en kijkt mooi uit over de strand en de zee.
Het was niet verplicht om op het terrein te overnachten als je het programma wilde volgen, maar ik vond het wel fijn om alles inclusief te hebben. Dus ik sliep op locatie en had eten op locatie. Een uitgebreid ontbijt, lunch en diner. Alles vegan. Geen koffie, geen alcohol. Een complete detox!
Je mocht dus bijvoorbeeld wel naar het strand in de pauzes. Dit heb ik één keer gedaan, maar het was bloedheet en het voelde toch een beetje gek. Dus de rest van de retraite heb ik lekker uitgekeken over de zee vanaf de school (zie de foto).

De faciliteiten van de accommodatie waren lekker simpel.
Ik had nog geen ervaring met composttoiletten bijvoorbeeld: een toilet met twee delen, waarbij je in de ene je eerste boodschap doet en in de ander de tweede. Dus goed mikken vereist. Verder was de douche een wasbak waar je water uit moest scheppen. Je kon op de grond aan tafel zitten tijdens het eten, of een enkele tafel met net te lage stoel. Je kon verder verspreid over het hele terrein een plekje op de muur of grond zoeken om je bordje op te eten.

Het programma

Het ging niet alleen maar om stil zijn tien dagen lang. Elke dag was er een strak en vol programma. Om half zes ’s ochtends werden we gewekt met een gong.
Vervolgens startten we om zeven uur met twee uur meditatie, dan ontbijt, dan een spirituele lezing en hatha yoga met aansluitende meditatie, dan lunch en pauze, dan weer 2,5 uur meditatie, dan avondeten, dan een Q&A en een afsluitende meditatie rondom het onderwerp van de dag. Rond tien uur ’s avonds waren we wel klaar.
Mondeling vragen stellen tijdens de Q&A kon natuurlijk niet. Communiceren ging met zowel de leraar als met de begeleiders via briefjes.

Tijdens de retraite waren er verschillende regels om je aan te houden. Allemaal om te zorgen dat iedereen echt in zichzelf kon keren. We waren met zo’n tachtig mensen in totaal! We mochten niet praten, maar ook geen non-verbaal contact en aangeraden werd om ook geen oogcontact te hebben. Niet met elkaar en ook niet met het personeel. Verder mochten we geen telefoons of laptops, niet lezen, geen muziek luisteren en niet in de spiegel kijken. Het was natuurlijk ook niet de bedoeling om tijdens lezingen of meditaties in slaap te vallen. Schrijven mocht gelukkig wel en werd ook aangeraden, als steun op lastige momenten of om inzichten te noteren voor later.

Op de laatste dag eindigden we ’s avonds de stilte door drie keer de yoga “Ohm” in koor te zingen met z’n allen. Dat was een bijzonder moment na tien dagen stilte.
Daarna mochten we allemaal onze ervaringen delen. Stel je even voor, tachtig man die vertellen hoe ze het hebben ervaren. Dat werd nachtwerk, zoals je je misschien wel kan voorstellen. 😊
Het was ontzettend leuk om iedereen (eindelijk) te zien stralen en al die verschillende ervaringen te horen.

Dus… wat heb ik eruit gehaald?

Zo blij kwam ik de retraite uit

Vanaf dag één wist ik eigenlijk meteen: ja, ik heb een goede keuze gemaakt. Ik was meteen blij dat ik tien dagen had gedaan in plaats van drie. Ik schreef op in m’n notitieboek dat dit het beste cadeautje is dat ik mezelf had kunnen geven. En ik dacht wow, ik heb eindelijk iets gevonden wat mijn hoofd kan kalmeren. Plús wat me kan helpen om mezelf wat meer te kunnen accepteren.

De spirituele lezingen waren méga interessant en ondersteunden de meditaties. Voornamelijk uit de lessen van Ramana Maharshi. Hierin werd uitgelegd dat we onszelf zo vaak identificeren met onze gedachten en emoties. We creëren een wereld in ons hoofd en denken dat dat de realiteit is, en je kan makkelijk verstrikt raken in je gedachten en zo verder van je echte kern, je hart verwijderd raken. Dat levert stress op, frustraties, gepieker, enzovoort.
Ik vond het zo inspirerend en bijzonder om het te horen, maar vooral om het daarna ook echt te ervaren met de meditaties. Ik heb tien dagen lang aan de lippen van de leraar gehangen.

De meditaties waren voor mij next level. Maar daardoor ervoer ik ook echt hoe waardevol het is! De enige meditaties die ik ooit heb gedaan zijn geleide meditaties van tien of vijftien minuten. In Hridaya waren het meditaties van twee of 2,5 uur, waardoor je echt in een diepere staat kan komen. Waarbij je leert om je hart te openen en daarop te focussen, om daarmee je hoofd te kalmeren. Om dichter bij jezelf te komen en met een neutrale blik naar je gedachten en emoties te kunnen kijken. De vraag die je tijdens de meditatie moest stellen was: “Who Am I?” (zonder m’n gedachten, emoties, verlangens, overtuigingen et cetera…)
Door de meditaties, en die vraag, ervaar je dat wanneer je loskomt van je gedachten, je alleen maar rust en kalmte en liefde voelt. Dat is je “pure ik” die overblijft.

Voor de retraite merkte ik wat geblokkeerd was. Iedereen om me heen was zo lief, maar ik kon het niet echt toelaten. Ik was zó op zoek naar een manier om weer van mezelf te kunnen houden en liefde toe te kunnen laten. En eigenlijk ben ik al langer op zoek naar een manier om wat meer vrede te hebben met m’n soms zo drukke hoofd. Ik word ook snel overwhelmed door alle meningen van anderen, de drukte van de dag. Die zegt dit, die zegt dat. Ik vergeet dan soms wat ik nou echt zelf wil, wie ik echt zelf ben. Ik kan dan niet meer goed bij m’n gevoel komen. Daarom dat ik überhaupt ook zoveel bezig ben met zelfontwikkeling, denk ik.

Dus dit was voor mij een enorme eyeopener. Het was heel bijzonder om te ervaren dat je met meditatie zo intiem met jezelf kan zijn. Dat je je naar jezelf kan openen en met jezelf kan zijn, zonder bang te zijn voor je gedachten.
Natuurlijk kwamen er (irritante) gedachten voorbij, en natuurlijk doet je lijf soms pijn van 2,5 uur stil zitten, en natuurlijk had ik niet altijd zin van tevoren. Maar ik merkte wat het in positieve zin met me deed. Ik benoemde bij het delen van de ervaringen dat ik me de hele week een wandelende glowing lightbulb heb gevoeld. 😉 Ik voelde eindelijk weer, en ik voelde me superfijn! Je leert je gewoon fijn voelen in je lichaam en het allemaal niet te zwaar maken voor jezelf. Ik gaf me er dan ook wel echt aan over, maar dat werkte dus goed.

Ik voer normaal gesproken behoorlijk druk op mezelf uit en ben behoorlijk kritisch naar mezelf. Tijdens meditaties voerde ik alsnog soms wel druk op mezelf uit en ik had ‘s nachts behoorlijk intense dromen waarin ik me schuldig voelde of bedrukt. Maar het inzicht dat ik daaruit haalde, waar de meditaties bij hielpen, was dat je nog zoveel controle kan uitoefenen en nog zoveel kan pushen… Maar uiteindelijk gebeurt het toch zoals het gebeurt. Het is niet (allemaal) aan jou, dus je kan het maar beter gewoon zo fijn mogelijk voor jezelf maken.

Tijdens de break ging ik op het balkon zitten, uitkijkend over de zee en kon ik toch wat nadenken over m’n leven, en grapjes maken met mezelf. 😉
Ik merkte heel veel liefde voor m’n vriend, dus dat was een fijne bevestiging.
Daarnaast werd me duidelijk dat ik eigenlijk heel blij en gelukkig ben met mijn leven. Het enige waar ik echt snel gestrest door raak is geld en werk, in de basis zit daar iets net niet goed. En de drukte van de dag. Dus ruimte voor mezelf maken is héél, héél belangrijk. Ik ben eigenlijk ook tot de conclusie gekomen dat ik me niet meer zo wil identificeren met werk. Dus ik wil even job titelloos zijn.
En ik heb gemerkt dat ik heel graag wat meer betekenisvol werk zou willen doen. Ik heb me tien dagen zo geïnspireerd gevoeld door iemand en die heeft me zo’n zetje in de goede richting gegeven. Ik zou het zo gaaf vinden om ook die manier uit te kunnen bijdragen aan iemands leven. Maar hoe en wat, nog geen idee. Food for thought.

Ik hoop nu echt dat ik dit gevoel kan vasthouden. Al zal dat misschien een uitdaging worden. Ik ben wel echt fan van mediteren nu, dus ik ga proberen dat aan te houden en elke dag een halfuur of uurtje te mediteren.
Ik kan iedereen een stilte retraite aanraden. Wél alleen als je echt open staat om in jezelf te duiken en ook wel openstaat voor een beetje spirituele kijk op het leven. Ik vind dat wel interessant en ik haal er gewoon uit wat voor mij waardevol is.

Ik laat het werken als digital nomad dus nu ook even los. Ik go with the flow en kijk dag tot dag hier in Mexico waar ik behoefte aan heb.
Ik wil dit gevoel echt vasthouden, en dus neem ik nu de ruimte om rustig te kijken hoe verder.
Oké zijn met wat nu is, dicht bij mijn hart blijven en leven in the present moment. 😊

Liever luisteren? Ik heb het niet letterlijk voorgelezen, maar wel ook een podcast erover gemaakt: